Chorzy staja sie obojetni wzgledem spraw innych ludzi i ich przezyc

Inna chora miesi ciasto w pustym naczyniu, inna znowu kroi coś nożem na pustym talerzu, przytrzymując to, czego nie ma, widelcem. W tej fazie chorzy wykazują szereg cech osobowości, których dawniej nie mieli, np. często stają się bardziej egoistyczni. W fazie 3, którą autor nazywa asteniczną, chorzy stają się apatyczni, leżą całymi dniami bez ruchu. Najsłabszy bodziec zewnętrzny zakłócający ich spokój wywołuje na twarzy płaczliwy grymas. W nieprzyjemnych sytuacjach reagują łzami, obrażają się, ale sami nie uczynią nic dla Zmiany tej sytuacji. Są równie pasywni w stosunku do zdarzeń przykrych, jak i przyjemnych. Chorzy stają się obojętni względem spraw innych ludzi i ich przeżyć. Są otępiali emocjonalnie. Autor zastanawia się w konkluzji, czy wśród omówionych symptomów istnieją jakieś szczególnie charakterystyczne cechy tak zwanej przez niego dystrofii alimentarnej (wyniszczenia głodowego) stwierdza, że tak, i wymienia następujące: 1) Paralelizm zmian somatycznych i psychicznych; 2) Fazowość w przebieganiu choroby; 3) Labilność stanu świadomości, tj. niestałość i skłonność do zmian; 4) Dominacja kompleksu jedzenia, klinicznie granicząca z tworami nad wartościowymi, zabarwiona wyobrażeniami o charakterze pokarmowym. Wpływ braku czy znacznego ograniczenia pokarmu miewa jednak również głębszy wpływ na psychikę. Przy długotrwałym niedożywieniu zmiany psychiczne wywołane brakiem pokarmu prawdopodobnie utrwalają się, tzn. dochodzi do pewnych stałych zmian osobowości. Bogdanowicz we wspomnianej poprzednio pracy ostrożnie zaznacza, że w niektórych przypadkach, gdy leczenie stanów niedożywienia miało się już ku końcowi, można było u pacjentów stwierdzić pewne wypaczenia osobowości, polegające na utrwaleniu omówionych poprzednio symptomów. Zbyt krótki okres obserwacji nie dał jednak autorowi możności wysnucia jakichś wniosków ogólnych. Zaburzenia psychiczne, które wystąpiły w dość szczególnych warunkach pod wpływem głodówki, opisuje grupa lekarzy Kliniki Psychiatrycznej w Gdańsku (R. Dolmierski, H. Sulestrowska, W. Sulestrowski, 1961). Obserwowali oni 2 przypadki głodówki więziennej alkoholików, u których stwierdzono degradację psychiczną, W 3 miesiącu głodówki wystąpiły objawy psychotyczne w postaci majaczeń i halucynacji. Treścią obrazów halucynacyjnych był m. in. widok stołów zastawionych pokarmem, który odsuwał się, gdy chory sięgał ręką, lub też w ogóle znikał. W innym przypadku, również u alkoholika, który spędził tydzień zamknięty przypadkowo na strychu – wystąpiły podobne objawy. Oczywiście, opisany tu obraz kliniczny jest o tyle nietypowy, że wystąpił u ludzi podlegających od wielu lat intoksykacji alkoholowej, określanych przy tym enigmatycznie mianem psychopatów [podobne: wcpit, certus wagrowska, lewomewcpit ]