Eksperymenty wykazaly, ze rzeczywiscie samo tylko wprowadzenie receptorów w stan czynny nie redukowalo efektów deprywacji sensorycznej

Eksperymenty wykazały, że rzeczywiście samo tylko wprowadzenie receptorów w stan czynny nie redukowało efektów deprywacji sensorycznej. Konieczne było odziaływanie bodźcami zawierającymi określone informacje. Autorzy tych badań (J. Davis, F. McOurt, P. Solomon, 1960) stwierdzają w związku z tym, że „kontakt znaczeniowy” z zewnętrznym światem jest bardziej istotny dla normalnego frakcjonowania mózgu ludzkiego niż ilościowe pobudzenie receptorów. Badania te naprowadzają na trop szeregu dotychczas nie całkiem jasnych problemów psychologicznych, którymi, będziemy zajmować się w dalszych rozdziałach niniejszej pracy. Wskazują one m. in. na ścisły związek, jaki zachodzi między poznawczymi czynnościami człowieka a stanem równowagi homeostatyczne ustroju. Dotychczas przypuszczano, że związek między orientacją w otaczającym świecie, a homeostazą polega tylko, na tym, że dzięki orientacji możemy dokonywać prawidłowych czynności przystosowawczych zapewniających równowagę zewnętrzną, okazało się, że związek ten jest bardziej bezpośredni. Pewne wskazówki w tym kierunku dawały już obserwacje zaburzeń występujących u dzieci pozbawionych opieki macierzyńskiej, które przebywały w monotonnej atmosferze żłobków lub szpitali. U niemowląt dochodziło w tych warunkach nie tylko do regresji w rozwoju, ale i do szeregu zaburzeń somatycznych łącznie z wyniszczeniem fizycznym (Ribble, Spitz, Olechnowicz). W badaniach tych mimo obfitego materiału kazuistycznego brakowało dotychczas wystarczającej podbudowy teoretycznej. Zdaje się, że eksperymenty, które wykazują, że tak zwana deprywacja sensoryczna jest u człowieka raczej deprywacją motywacyjną, dostarczają właściwego punktu wyjściowego do badań nad wyżej wspomnianym, zawstydzającym produktem współczesnej cywilizacji. Wykazują one ponadto, że u człowieka czynnik psychiczny jest integralnym składnikiem potrzeb, nawet potrzeb zdawałoby się jak najbardziej fizjologicznych. Następnym potwierdzeniem tej tezy będzie analiza potrzeby pokarmowej. 2. WPŁYW NIEZASPOKOJENIA POTRZEBY POKARMOWEJ NA PROCESY PSYCHICZNE W zespole potrzeb fizjologicznych znajdujemy potrzebę, która zawsze szczególnie interesowała psychologów, służąc im wręcz za model ilustrujący pewne prawidłowości cechujące potrzeby w ogóle (por. np. Katz, 1933, s. 295). W związku z tym potrzeba pokarmowa (talk ją ogólnie na pewno, jakkolwiek badano raczej zapotrzebowanie na białka i węglowodany) jest najdokładniej zbadaną potrzebą fizjologiczną. Dlatego właśnie na jej przykładzie najlepiej można będzie zaobserwować obustronne związki, jakie zachodzić mogą między zaspokajaniem potrzeby fizjologicznej a psychiką człowieka [patrz też: ortopeda warszawa, autyzm u dziecka, Autyzm kielce ]