Komórkowe markery raka

Pole markerów nowotworowych jest szybko poruszające się i zaśmiecone nadzieją i potencjalnymi bytami. Tylko garstka markerów przeszła pomyślnie z badań w podstawowym laboratorium do powszechnego użytku klinicznego. Wcześniejsze badania dotyczyły głównie markerów białkowych, ale obecnie pojawiają się nowe markery genetyczne ze względu na duże niedawne zyski w zrozumieniu rozwoju genetycznego wielu powszechnych nowotworów. Istnieje ogromna potrzeba zidentyfikowania nowych markerów, które będą przydatne do wczesnego wykrywania i szacowania rokowania. W tej książce redaktorzy próbowali opracować obszerny katalog markerów nowotworowych w wielu typach nowotworów. Może to być niemożliwe, ponieważ tak wiele dziedzin badań generuje markery genetyczne i białkowe. Ponadto wiele prób przetłumaczenia badań laboratoryjnych na zastosowania kliniczne nie jest kompletnych i dlatego trudno je ocenić.
Rozdziały w tej książce są różnorodne i często niezależne od siebie. Brak organizacji utrudnia pokrycie typowych typów nowotworów (np. Pęcherza i mózgu). Kilka sekcji pokrywa się w znacznym stopniu, zwłaszcza, że niektóre pojedyncze geny (uważane za wystarczająco ważne same w sobie) są ujęte w ich własnych rozdziałach. Autorzy podkreślają zmiany genetyczne w niektórych nowotworach, ale stresują markery immunofenotypowe w innych. Często rozdziały zawierają wiele informacji funkcjonalnych, danych strukturalnych i innych interesujących, ale zbytecznych faktów na temat różnych markerów. Chociaż takie podejście jest korzystne dla podstawowych naukowców, wydaje się zbyt szerokie dla klinicystów.
Ponieważ rozdziały są odrębne, każdy musi być rozpatrywany na podstawie własnych zasług. Służy do szybkiego wyszukiwania, większość rozdziałów da czytelnikowi podstawowe informacje na temat określonego genu lub typu guza. Jednak wiele rozdziałów to po prostu katalogi opublikowanych informacji. Autorzy rzadko oferują ważną krytykę słabej pracy lub studiów, które nie zgadzają się z głównym nurtem. Czytelnicy nieobeznani z tematem będą musieli się bronić, próbując oddzielić ziarno od plew.
W odniesieniu do wartości książki jako odniesienia, niektóre rozdziały dostarczają wygodnych tabel ze wszystkimi ważnymi zmianami genetycznymi w danym typie nowotworu. Inne, takie jak rozdział o raku ginekologicznym, podkreślają różnice w technikach i metodach oceny ilościowej, pozwalając czytelnikowi na szybką analizę aktualnych danych. Jeszcze inne, takie jak rozdział o chłoniaku nieziarniczym, oferują winiety kliniczne, które przedstawiają użyteczne scenariusze stosowania określonych markerów. Jak powszechnie wiadomo w najnowocześniejszych podręcznikach tego typu, niektóre tematy z ostatnich doniesień (np. BRCA1 i geny naprawy niedopasowania) są starannie zawarte, podczas gdy inne (np. P16 i chromosom 9p) są pominięte. Niektórzy autorzy nie sprawdzili dokładnie swoich referencji, ale to zirytuje tylko czytelników znających literaturę.
Redaktorzy powinni być pochwaleni za próbę obszernej kompilacji informacji na temat markerów raka. Wyjątkowo dobrze zrobiony rozdział końcowy (nadesłany przez redaktorów) dostarcza ważnych pojęć dotyczących identyfikacji dobrych markerów nowotworowych. Klinicyści i studenci mogliby go wykorzystać do oceny badania lub szczególnie obiecującego nowego markera Jednak kolejna edycja wymaga dodatkowych rozdziałów i lepszego wysiłku, aby wykluczyć zbędne i zbędne informacje. Ta praca nie jest ostatecznym źródłem wiedzy dla naukowców w tej dziedzinie, ale może być przydatna dla osób z innych obszarów, szukających szybkiego spojrzenia . Wielu klinicystów bez wątpienia czeka na bardziej definitywną i krytyczną pracę w tej szybko rozwijającej się, obiecującej dziedzinie.
David Sidransky, MD
Johns Hopkins University, Baltimore, MD 21205-2196

[patrz też: erytrocyty wyługowane, kamed katowice, wcpit ]