Łącznie u 2 pacjentów wystąpił nawrót wirusologiczny po zakończeniu leczenia: u 56-letniego białego mężczyzny z marskością wątroby i zakażeniem HCV o genotypie 1a, który otrzymał 12 tygodni sofosbuwiru ledipaswiru, nawrót choroby nastąpił po 4 tygodniu po leczeniu, a 65-letni – czarny mężczyzna z marskością wątroby i zakażeniem HCV z genotypem 1b, który otrzymał 24 tygodnie sofosbuwiru ledipaswiru, miał nawrót między 4 a 12 tygodniem po leczeniu. Rysunek 1. Ryc. 1. Stawki utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej według podgrupy. Położenie kwadratu wskazuje na szybkość odpowiedzi wirusologicznej po 12 tygodniach od zakończenia leczenia w każdej podgrupie; linie poziome wskazują 95% przedziały ufności. Pionowe linie reprezentują ogólny wskaźnik utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej w każdej z grup leczonych. Wyniki podgrup nie obejmują pacjentów, którzy cofnęli zgodę lub stracili czas na obserwację. Ryc. S2 w dodatku uzupełniającym pokazuje wykres lasu, który opiera się na populacji, która ma zamiar leczyć. HCV oznacza wirus zapalenia wątroby typu C, ledipaswir LDV, rybawirynę RBV, sofosbuwir SOF i górną granicę normy górnej ULN.
Biorąc pod uwagę bardzo wysoki poziom utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej ogólnie obserwowanej, wysoki odsetek odpowiedzi zaobserwowano we wszystkich podgrupach pacjentów, w tym u pacjentów z historycznie związanymi z niską odpowiedzią na leczenie, którzy mieli wskaźniki odpowiedzi podobne do tych u pacjentów bez tych cech (Figura 1). ). Zgodnie z analizą zamiaru leczenia, odsetek utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej w czterech grupach terapeutycznych wynosił od 94 do 100% wśród pacjentów z marskością wątroby, 97 do 99% wśród osób z zakażeniem HCV genotypem 1a, 97 do 99% wśród tych osób z allelem innym niż CC IL28B i od 91 do 100% wśród pacjentów rasy czarnej (ryc. S2 w dodatku uzupełniającym). Spośród siedmiu pacjentów, u których poziom albuminy był mniejszy niż 3,5 g na decylitr i liczba płytek krwi mniejsza niż 90 000 na milimetr sześcienny na początku badania, sześciu miało trwałą odpowiedź wirusologiczną; drugi pacjent wycofał zgodę po otrzymaniu tylko pojedynczej dawki sofosbuwiru ledipaswiru.
Testowanie odporności wirusologicznej
W punkcie wyjściowym, warianty związane z opornością na inhibitory NS5A wykryto u 92 z 861 pacjentów (11%) i potwierdzono je za pomocą głębokiego sekwencjonowania u 140 z 861 pacjentów (16%), z których 135 (96%) miało trwałą wirusologię. odpowiedź. Spośród 3 pacjentów, u których wystąpiła niewydolność wirusologiczna, u 2 pacjentów wystąpiły początkowo oporne na NS5A warianty, natomiast u pacjenta z przełomem wirusologicznym nie. Wszystkie trzy próbki uzyskane w czasie niepowodzenia wirusologicznego miały warianty oporne na NS5A; pacjent z zakażeniem genotypem 1a HCV miał wariant L31M, a obaj pacjenci z zakażeniem HCV o genotypie 1b mieli wariant Y93H
[więcej w: usg jamy brzusznej olsztyn, niedoczynność tarczycy depresja, testy nietolerancji pokarmowej ]
Powiązane tematy z artykułem: niedoczynność tarczycy depresja testy nietolerancji pokarmowej usg jamy brzusznej olsztyn