Ledipaswir i Sofosbuwir dla nieleczonego zakażenia HC Genotyp 1 AD 8

Częstość przerwania leczenia była większa w grupach leczonych przez 24 tygodnie niż w grupach leczonych przez 12 tygodni, a odsetki efektów ubocznych były wyższe w grupach, które otrzymywały rybawirynę niż w odpowiednich grupach, które jej nie otrzymywały. Badanie to wykazało, że 12-tygodniowy schemat sofosbuwiru ledipaswiru, bez rybawiryny, stanowi skuteczne leczenie u pacjentów zakażonych HCV o genotypie 1, przy najniższym odsetku zdarzeń niepożądanych z czterech ocenianych schematów. Reakcje na schematy leczenia infekcji HCV oparte na interferonie różnią się znacznie w zależności od pewnych cech charakterystycznych pacjentów (np. Wyjściowe miano wirusa, rasa, genotyp wirusa HCV, genotyp IL28B i stopień włóknienia) oraz obecność lub brak wczesnej odpowiedzi podczas leczenia. 15 W tym badaniu częstość odpowiedzi była zasadniczo jednolita, niezależnie od charakterystyki pacjentów na początku badania. Biorąc pod uwagę wysoki odsetek odpowiedzi po 12 tygodniach leczenia, w badaniu ION-3 zbadano możliwość dalszego skrócenia czasu trwania leczenia (również opisanego w Journal) .16 ION-3 wykazał, że dodatek rybawiryny w 8-tygodniowy reżim leczenia lub przedłużenie leczenia do 12 tygodni nie spowodowało lepszych odpowiedzi niż 8 tygodni samego sofosbuwiru ledipaswiru.
Częstość odpowiedzi na terapię opartą na interferonie, w tym schematy zawierające inhibitor proteazy, była niska u pacjentów z marskością wątroby.13-15,17-19 W przypadku schematów zawierających inhibitor proteazy, 48 tygodni leczenia jest zalecane dla wszystkich pacjentów. takich pacjentów; skrócenie czasu trwania terapii związane z odpowiedzią wiąże się z niedopuszczalnym tempem nawrotu.13 Niski odsetek odpowiedzi u pacjentów z marskością wątroby odzwierciedla zarówno zwiększone ryzyko efektów ubocznych związanych z interferonem20, jak i niezidentyfikowany wpływ marskości na reakcję na leczenie. . Obecność małej liczby płytek krwi i poziomu albuminy poniżej 3,5 g na decylitr zidentyfikowano jako czynniki ryzyka dla zdarzeń niepożądanych, w tym infekcji, dekompensacji czynności wątroby i śmierci. W tym badaniu obecność marskości wątroby nie miała znaczącego wpływu na częstość odpowiedzi lub profil bezpieczeństwa, nawet wśród pacjentów z trombocytopenią i niskim poziomem albuminy. To badanie nie zostało jednak zaprojektowane ani zasilone, aby formalnie porównać wskaźniki odpowiedzi u pacjentów z marskością wątroby iu osób bez marskości.
Niepowodzenie wirusologiczne było niezwykle rzadkie w tej populacji badanej, występujące jedynie u 0,3% pacjentów (3 z 865). U tych pacjentów nie stwierdziliśmy klinicznych ani wirusologicznych predyktorów niepowodzenia wirusologicznego z wyjątkiem podejrzenia nieprzestrzegania terapii, co zostało udokumentowane za pomocą testów surowicy na poziomy leku u jednego pacjenta z przełomem wirusologicznym podczas leczenia.
[hasła pokrewne: certus wagrowska, studia kamed katowice poznań, kamed katowice ]