Lenalidomid i deksametazon u pacjentów ze szpiczakiem nie kwalifikujących się do leczenia AD 5

W czasie analizy nadal leczono 121 z 535 pacjentów (23%) w grupie z ciągłym lenalidomidem-deksametazonem (ryc. S1 w dodatkowym dodatku). Skuteczność
Rycina 1. Rycina 1. Kaplan-Meier Szacuje przeżycie wolne od progresji, całkowite przeżycie i czas odpowiedzi. Panel A pokazuje oszacowane medianowe przeżycie wolne od progresji w populacji, która ma zamiar leczyć. Panel B pokazuje szacunkowy ogólny czas przeżycia w populacji, która ma zamiar leczyć. Panel C pokazuje szacunkowy średni czas trwania odpowiedzi u pacjentów z częściową odpowiedzią lub lepiej. We wszystkich panelach pozioma linia wskazuje medianę, a krótkie pionowe linie na każdej z krzywych wskazują pacjentów z cenzurowanymi danymi. Ld oznacza lenalidomid-deksametazon, Ld18 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu i MPT melfalan-prednizon-talidomid.
Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wynosiła 25,5 miesiąca z ciągłym lenalidomidem-deksametazonem, 20,7 miesiąca z 18 cyklami lenalidomidu-deksametazonu i 21,2 miesiąca z MPT. Ciągły lenalidomid-deksametazon był związany ze znaczącą poprawą przeżycia wolnego od progresji w porównaniu z MPT (współczynnik ryzyka progresji lub zgonu, 0,72; przedział ufności 95% [CI], 0,61 do 0,85; P <0,001) (Figura 1A) . Ciągły lenalidomid-deksametazon również zmniejszał ryzyko progresji lub śmierci, w porównaniu z 18 cyklami lenalidomidu-deksametazonu (współczynnik ryzyka, 0,70; 95% CI, 0,60 do 0,82; P <0,001) (Figura 1A). Ryzyko w grupie, która otrzymywała 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu było podobne do ryzyka w grupie MPT (współczynnik ryzyka, 1,03, 95% CI, 0,89 do 1,20, P = 0,70).
W czasie tymczasowej analizy całkowitego przeżycia zmarło 173 pacjentów w grupie ciągłego lenalidomidu-deksametazonu, 192 w grupie, która otrzymała 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu i 209 w grupie MPT. Całkowity czas przeżycia po 3 latach wynosił 70% z ciągłym lenalidomidem-deksametazonem, 66% z 18 cyklami lenalidomidu-deksametazonu i 62% z MPT; całkowite wskaźniki przeżywalności po 4 latach wyniosły odpowiednio 59%, 56% i 51%. Chociaż różnica w całkowitym przeżyciu nie przekroczyła wcześniej określonej granicy przewagi (P <0,0096), ciągły lenalidomid-deksametazon zmniejszył ryzyko zgonu w porównaniu z MPT (współczynnik ryzyka, 0,78, 95% CI, 0,64 do 0,96; P = 0,02 ) (Rysunek 1B).
Przewagę ciągłego lenalidomidu-deksametazonu nad MPT dla przeżycia wolnego od progresji i całkowitego czasu przeżycia odnotowano w większości podgrup, w tym młodszych pacjentów i pacjentów w wieku powyżej 75 lat. Korzyści z ciągłego leczenia lenalidomidem-deksametazonem były wątpliwe u pacjentów o złych cechach prognostycznych, takich jak wysoki profil cytogenetyczny lub wysoki poziom dehydrogenazy mleczanowej (ryc.
[patrz też: womp sosnowiec, lojotokowe zapalenie skory, klasterowy bol glowy ]