Lenalidomid i deksametazon u pacjentów ze szpiczakiem nie kwalifikujących się do leczenia AD 6

Wskaźniki odpowiedzi i czas odpowiedzi. Wskaźniki odpowiedzi były wyższe w przypadku ciągłego lenalidomidu-deksametazonu (75%) i 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu (73%) niż w przypadku MPT (62%, p <0,001 dla obu porównań) (tabela 2). Szybkość bardzo dobrej odpowiedzi częściowej (tabela S12 w dodatkowym dodatku) lub wyższa była również wyższa w przypadku ciągłego lenalidomidu-deksametazonu (44%) lub 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu (43%) niż w przypadku MPT (28%), podobnie jak wskaźniki całkowitej odpowiedzi (odpowiednio 15%, 14% i 9%). Odpowiedzi były bardziej trwałe przy ciągłym lenalidomid-deksametazonie niż w 18 cyklach lenalidomidu-deksametazonu lub MPT (P <0,001 dla obu porównań) (Figura 1C), a korzyść z przeżycia wolnego od progresji związana z ciągłym lenalidomidem-deksametazonem w porównaniu z 18 cyklami lenalidomidu -deksametazon był bardziej wyraźny wśród pacjentów, którzy mieli bardzo dobrą odpowiedź częściową lub pełną odpowiedź (ryc. S4 w dodatkowym dodatku). Czas do progresji choroby i czas do niepowodzenia leczenia również sprzyjał ciągłemu lenalidomidowi-deksametazonowi w porównaniu z MPT (ryc. S5 w Dodatku Aneks).
Mniejsza liczba pacjentów otrzymywała terapię drugiego rzutu w grupie ciągłego lenalidomidu-deksametazonu (231 z 535 pacjentów [43%]) niż w grupie, która otrzymywała 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu (299 z 541 [55%]) lub w grupie MPT (309 z 547 [56%]) (Tabela S14 w Dodatku uzupełniającym). Czas do leczenia drugiej części przewodu pokarmowego był dłuższy w przypadku ciągłego lenalidomidu-deksametazonu (39,1 miesiąca) niż w przypadku 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu (28,5 miesiąca, p <0,001) lub z MPT (26,7 miesiąca, p <0,001) (ryc. S5). w Dodatku Uzupełniającym). Korzyści z przeżycia bez progresji, obserwowane w przypadku ciągłego lenalidomidu-deksametazonu, utrzymywały się w następnej linii leczenia, ponieważ mediana czasu przeżycia wolnego od progresji 2 była większa w przypadku ciągłego lenalidomidu-deksametazonu niż w przypadku MPT (42,9 miesiąca w porównaniu z 36,3 miesiąca; współczynnik ryzyka w przypadku progresji). lub śmierć, 0,78, P = 0,005) (ryc. S5 w dodatku uzupełniającym). Klinicznie istotne pomiary jakości życia związane ze zdrowiem poprawiły się ogólnie we wszystkich grupach leczenia (patrz Dodatek dodatkowy).
Bezpieczeństwo
Tabela 3. Tabela 3. Zdarzenia o znaczeniu 3 lub 4. Odsetek pacjentów z jednym lub więcej zdarzeniami niepożądanymi stopnia 3. lub 4. wynosił 85% w grupie otrzymującej ciąg stały lenalidomid-deksametazon, 80% w grupie otrzymującej 18 cykli lenalidomidu-deksametazonu i 89% w grupie MPT (Tabela 3). ). Częstość występowania neutropenii stopnia 3. lub 4. była mniejsza z ciągłym lenalidomidem-deksametazonem (28%) i 18 cyklami lenalidomidu-deksametazonu (26%) niż z MPT (45%); ciągłe leczenie lenalidomidem-deksametazonem nie zwiększało częstości neutropenii
[przypisy: nfz szczecin sanatorium, eskulap białystok, eskulap białystok białówny ]