Marihuana, zespół marnowania AIDS i rząd USA

Dowody na wartość terapeutyczną i ograniczoną toksyczność marihuany w leczeniu różnych objawów i zespołów szybko się gromadzą. Pacjenci z jaskrą, migreną, padaczką, stwardnieniem rozsianym, paraplegią, czterokończynami, zespołem wyniszczającym AIDS lub nudnościami i wymiotami spowodowanymi chemioterapią z powodu raka ryzykowali surowe kary za nabywanie konopi indyjskich, ponieważ uważają, że jest to bardziej użyteczne niż legalnie dostępne. 2 Rząd USA konsekwentnie odmawiał zezwalania na sprzedaż marihuany na receptę, twierdząc, że dowody jego bezpieczeństwa i skuteczności są niewystarczające.
W odpowiedzi na pozew wniesiony przez adwokatów medycznego używania marihuany, sędzia prawa administracyjnego z Drug Enforcement Administration (DEA) zalecił w 1988 r. Zmianę federalnej klasyfikacji prawnej marihuany, tak aby lekarze mogli ją przepisać.3 DEA nie wdrażać zalecenia. W 1992 r. Richard Bonner, ówczesny administrator DEA, zaproponował tę propozycję: Ci, którzy upierają się, że marihuana ma zastosowania medyczne, lepiej służyliby społeczeństwu, promując lub sponsorując bardziej legalne badania naukowe, niż rzucając swój czas, pieniądze i retorykę na lobbing, kampanie o relacje i trwające spory sądowe. 4
Zachęcony tą deklaracją, Donald Abrams z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco, poprosił o pozwolenie na przeprowadzenie finansowanego ze środków prywatnych badania pilotażowego porównującego trzy moce wdychanej marihuany (wysoka, średnia i niska) z doustnym delta-9-tetrahydrokannabinolem (dronabinolem) kapsułki, które są dostępne na receptę w Stanach Zjednoczonych, w leczeniu utraty wagi związanej z zespołem wyniszczenia AIDS. Protokół dr. Abramsa (Investigational New Drug nr 43,542) został opracowany w porozumieniu z Administracją Żywności i Leków (FDA) i zatwierdzony przez FDA, Uniwersytet Kalifornijski, San Francisco, panel kontrolny instytucji, California Advisory Panel oraz naukowy komitet doradczy Konsorcjum Społeczności San Francisco.
Niestety, rząd USA nie pozwoli dr. Abramsowi na uzyskanie legalnego zaopatrzenia w marihuanę. DEA odmówiła zgody na importowanie marihuany z Hortapharm, firmy licencjonowanej przez rząd Holandii, w celu uprawy konopi dla badań botanicznych i farmaceutycznych. Narodowy Instytut ds. Nadużywania Narkotyków (NIDA), który kontroluje krajowe dostawy marihuany do badań klinicznych, odrzucił prośbę dr Abramsa w kwietniu 1995 r. List odrzucenia, od dyrektora NIDA Alana I. Leshnera, został wysłany dziewięć miesięcy po Dr. Abrams złożył swoją prośbę.
Biorąc pod uwagę ograniczone źródła wsparcia dla badań nad marihuaną (na przykład firmy farmaceutyczne nie są zainteresowane wspieraniem takich badań), rząd Stanów Zjednoczonych powinien był wziąć pod uwagę coraz bardziej przekonujące argumenty terapeutyczne i sponsorować własne badania kliniczne za Instytuty zdrowia. Zamiast tego, jak wskazuje uwaga doktora Bonnera i postępowanie z protokołem dr. Abramsa, rząd odpowiedział, wzywając innych do zbadania potencjału medycznego marihuany, a następnie stworzenia przeszkód uniemożliwiających prowadzenie badań.
Lester Grinspoon, MD
James B. Bakalar
Harvard Medical School, Boston, MA 02115
Rick Doblin
John F. Kennedy School of Government, Cambridge, MA 02138
4 Referencje1. Grinspoon L, Bakalar JB. Marihuana, zakazany lek. New Haven: Yale University Press, 1993.
Google Scholar
2. Grinspoon L, Bakalar JB. Marihuana jako medycyna: zarzut o ponowne rozpatrzenie. JAMA 1995; 273: 1875-1876
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Young FL. Opinia i zalecany wyrok, petycja w sprawie zmiany harmonogramu marihuany. Departament Sprawiedliwości, Administracja ds. Przeciwdziałania Narkomanii. Docket 86-22. Washington, DC: Drug Enforcement Administration, wrzesień 1988.
Google Scholar
4. Petycja marihuany: odmowa petycji: remandFed Regist 1992; 57: 10503-10503
Google Scholar
Drs. Leshner i Abrams mieli możliwość udzielenia odpowiedzi. Doktor Leshner odmówił. Odpowiedź dr Abramsa następuje.
Do redakcji: Konsorcjum społeczności w San Francisco jest stowarzyszeniem dostawców opieki nad pacjentami zakażonymi ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) w rejonie Zatoki San Francisco. Konsorcjum prowadzi oparte na społecznościach badania kliniczne terapii potencjalnych korzyści dla naszych pacjentów. Inhalowana marihuana jest w coraz większym stopniu wykorzystywana przez osoby zakażone wirusem HIV, szczególnie ze względu na rzekome korzyści płynące z zastosowania jako środek przeciwwymiotny i stymulujący apetyt u osób z zespołem wyniszczającym AIDS. Uważa się, że do 2000 osób zarażonych wirusem HIV otrzymuje marihuanę w klubie kupującym konopie indyjskie w naszym regionie. Kalifornijskie Zgromadzenie Narodowe zatwierdziło ostatnio przepisy mające na celu udostępnienie medycznej marihuany pacjentom cierpiącym na choroby zagrażające życiu.
Aby ustalić, czy wdychana marihuana ma naprawdę potencjalną korzyść i, co ważniejsze, ocenić jej bezpieczeństwo u osób chorych na AIDS, konsorcjum wspólnotowe zaplanowało badanie pilotażowe. Myśleliśmy, że byłoby właściwe przeprowadzenie małego badania ogólnej możliwości zbadania stosowania wdychanych marihuany przez takich pacjentów, przed rozpoczęciem pełnej próby na jej skuteczność. Personel oceny pilotażowej leku w FDA dostarczył cennych uwag na temat projektu protokołu. Testy funkcji płucnych, analizy podgrup limfocytów i pomiary obciążenia wirusowego techniką rozgałęzionego DNA wykonywano seryjnie dla bezpieczeństwa. Skład ciała mierzy się najnowocześniejszymi technikami w celu oceny potencjalnych tendencji w zakresie poprawy marnowania.
FDA i instytucjonalna komisja weryfikacyjna poparły badanie. Niestety, DEA i NIDA sprzeciwiały się temu. Najbardziej niepokojący był brak odpowiedzi od którejkolwiek z agencji na niedopuszczalnie długi okres, po którym NIDA natychmiastowo odrzuciła propozycję bez możliwości dialogu lub kompromisu. Takie zachowanie jest obraźliwe nie tylko dla śledczych, ale również dla pacjentów, dla których szukamy bezpiecznych i skutecznych metod leczenia.
Donald I. Abrams, MD
Carroll C. Child, RN, MS
Thomas F. Mitchell, MPH
University of California, San Francisco, San Francisco, CA 94143
(6)
[więcej w: jeżyna bezkolcowa choroby, kalprotektyna w kale, diagnostyka mr ]