I to jeszcze nie będzie w pełni wystarczające. Osobnik dla normalnego funkcjonowania musi mieć odpowiednie warunki do właściwego przechodzenia faz rozwojowych, czyli musi mieć możność rozwijania się. A więc przez „normalne funkcjonowanie” należałoby rozumieć i prawidłową samoregulację w danej chwili, i zdolność do rozmnażania się oraz prawidłowy rozwój. Na podstawie powyższych rozważań można więc potrzebę jakiegoś przedmiotu Y określić najogólniej jako cechę, właściwość osobnika X, polegającą na tym, że osobnik X bez przedmiotu Y nie może normalnie funkcjonować, to jest uzyskać optymalnej sprawności w zachowaniu siebie i gatunku oraz w zapewnieniu własnego rozwoju. Podobnego ujęcia „potrzeby” można dopatrzeć się u Rubinszteina w pracy Nauka Pawłowa a zagadnienia psychologii (1954, s. 181-2), por. także A. Lewicki: Procesy poznawcze i orientacja w otoczeniu (1960, s. 171). Określając „potrzebę” jako „właściwość organizmu” nie przesądzamy jeszcze, jakiego jest ona rodzaju. Odpowiedź na to pytanie wymaga dalszego kroku w rozumowaniu. 3. POTRZEBA – PROCES CZY CECHA OSOBNIKA? Fakt zdefiniowania potrzeby jako właściwości osobnika wymaga szczegółowego uzasadnienia, gdyż w psychologii najczęściej rozumie się ją jako proces powstający pod wpływem zakłócenia wewnętrznej równowagi ustroju, ukierunkowujący i popychający od wewnątrz do wykonania działań, które przywracają tę równowagę: Psychologowie definiując w ten sposób potrzebę, utożsamiają ją nieraz z „nastawieniem”, „na pięciem”, „postawą”, „motywem”, „popędem” itd. Dla przykładu przytoczę kilka bardziej charakterystycznych definicji. Według N. Camerona (1947) jest to „stan nie ustabilizowanej lub zaburzonej równowagi w zachowaniu się, przejawiający się zwykle jak nasilająca się lub przedłużająca czynność lub napięcie”. Definicja ta nawiązuje do koncepcji samoregulacji i określa „potrzebę” jako pewien proces wchodzący w skład mechanizmów samoregulacji. Podobnie pojmuje potrzebę Kurt Goldstein (1939), definiujący potrzebę przy okazji wyjaśniania zasady „aktualizacji siebie” (self actualization) jako stan pewnego niedoboru, który osobnik stara się uzupełnić (o teorii Goldsteina mowa będzie w dalszej części). Inną ciekawą definicję daje D. W. Mc Kinnon (1948): „Potrzeba jest to napięcie wewnątrz organizmu, które prowadzi do zorganizowania pola działania organizmu odpowiednio do pewnych podniet lub celów i pobudza aktywność skierowaną na ich osiągnięcie”. Zdefiniowanie „potrzeby” jako pewnego napięcia, dynamizującego i ukierunkowującego czynność zdobywania tego, co jest konieczne do normalnego funkcjonowania organizmu, ma oczywiście uzasadnienie, ponieważ dopiero tak pojmowana potrzeba pozwala wyjaśnić, jak powstają procesy samoregulacji w poszczególnych konkretnych wypadkach [podobne: autyzm u dziecka, ortopeda warszawa, ortopedia ]
Powiązane tematy z artykułem: autyzm u dziecka ortopeda warszawa ortopedia