POTRZEBY FIZJOLOGICZNE

1947, t. IX z. 1-4, s. 505). decydują o tym, co można by nazwać indywidualnym stylem życia. Inny u każdego człowieka styl życia jest wykładnikiem jego doświadczeń, możliwości osobistych i bogactwa przeistoczeń, które zawsze fascynowało poetów i zapewniało niezbędny łut hazardu badaczom. POTRZEBY FIZJOLOGICZNE 1. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA POTRZEB FIZJOLOGICZNYCH W poprzednim rozdziale określono „potrzebę”, jako tę cechę żywego organizmu, która sprawia, że bez pewnych określonych warunków nie może on normalnie funkcjonować, tj. utrzymać się w stanie wewnętrznej równowagi. Jako osobną grupę potrzeb wyróżniono potrzeby odnoszące się do wszystkiego, co jest bezpośrednio związane z fizjologicznymi czynnościami organizmu, tj. Potrzeby Sozologiczne w tym rozdzielę właśnie owe potrzeby będą przedmiotem dokładniejszej analizy. Czynników, od których bezpośrednio zależy wewnętrzna równowaga organizmu, jest wiele. Należą do nich takie, jak odpowiednia ilość substancji budulcowych i energetycznych, właściwa temperatura, obecność tlenu w atmosferze, woda, odpoczynek po wysiłku, sen w określonej porze itd. Mówimy, że żywe organizmy mają potrzebę pokarmu, wody, snu itp. Wprawdzie badania nad wpływem tych czynników na organizm zasadniczo stanowią zadanie fizjologii, jednakże interesują one również psychologa, i to z kilku względów. Przede wszystkim zaspokojenie lub niezaspokojenie potrzeb fizjologicznych ma wyraźny wpływ na procesy psychiczne, a nawet na osobowość, stanowi więc jeden z ważnych warunków, od których zależy życie psychiczne jednostki. Po drugie – procesy zaspokajania potrzeb fizjologicznych są często zależne od czynników psychicznych, są uwarunkowane psychicznie, a więc i z tego względu zasługują na zainteresowanie psychologa. Co do sprawy pierwszej, to psychologia dysponuje w tej chwili bardzo obfitym materiałem uzyskanym w badaniach eksperymentalnych, wskazującym na wyraźny wpływ zaspokojenia poszczególnych potrzeb fizjologicznych na przebieg procesów psychicznych człowieka a także innych organizmów żywych. Przykładem takich badań mogą być eksperymenty L. A. Hellmera (1943), który wykazał, że u szczurów zdolność uczenia się zależy ściśle od temperatury pomieszczenia, w jakim są hodowane. O ile na przykład szczury z chłodnego pomieszczenia o temp. +55°F uczyły się labiryntu po średnio 13,6 próbach, robiąc 113,4 błędów, to szczury znajdujące się w pomieszczeniu gorącym, o temp. +90°F musiały dokonać średnio 153,9 prób i robiły 258,8 błędów. W grupie kontrolnej trzymanej w temp. +75°F uzyskano wyniki pośrednie [patrz też: orteza stawu skokowego, autyzm u dziecka, diagnoza autyzmu ]