Zgłaszane szpitale różniły się od nieraportujących się szpitali pod kilkoma kluczowymi cechami, takimi jak wielkość, status nauczania, stan posiadania i położenie geograficzne (Tabela 1). Rycina 1. Rycina 1. Wykonywanie szpitali w zakresie dwóch miar instrukcji dotyczących adekwatności upustów. Panel A pokazuje wyniki wydajności szpitali na podstawie danych z kart pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, które zostały zarejestrowane przez program HQA (Hospital Quality Alliance). Panel B pokazuje wyniki skuteczności szpitali w oparciu o raporty pacjentów dotyczące instrukcji wyładowania, zebrane przez program pacjentów hospitalizowanych z oceną kondycji zdrowotnej i systemów opieki zdrowotnej (HCAHPS).
Wydajność w odniesieniu do instrukcji wyładowczych opartych na wykresach dla pacjentów z zastoinową niewydolnością serca była bardzo zróżnicowana: około na 10 szpitali udokumentowało odpowiednie instrukcje wyładowania dla mniej niż 50% ich pacjentów, podczas gdy więcej niż z 5 szpitali uzyskało 90% lub więcej (ryc. 1A). Rozkład wyników w badaniu HCAHPS był inny: większość amerykańskich szpitali zgłosiło, że od 71% do 90% ich pacjentów odpowiedziało twierdząco na oba pytania dotyczące otrzymywania kluczowych instrukcji dotyczących uwalniania (rysunek 1B).
Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka szpitala niezale.nie powiązana z działaniami wykonawczymi w zakresie usuwania. Zasadniczo nie stwierdzono związku pomiędzy wynikami w odniesieniu do miar absolutorium opartego na wykresie a miarą wyładowania zgłaszaną przez pacjenta (współczynnik korelacji Spearmana, 0,05; P <0,001). Nic dziwnego, że niewiele się pokrywało między cechami szpitalnymi związanymi z lepszą wydajnością w odniesieniu do dwóch miar absolutorium: większe, nastawione na zysk szpitale zlokalizowane na Środkowym Zachodzie miały skromnie lepszą wydajność w instrukcjach wyładowań opartych na wykresach (tabela 2), natomiast nie-za- zysk, mniejsze instytucje o wyższych poziomach personelu pielęgniarskiego miały nieco lepsze wyniki w zakresie środków opartych na pacjencie; to ostatnie stwierdzenie było zgodne z naszymi hipotezami.
Zmienność stóp readmisji na rynkach opieki zdrowotnej
Tabela 3. Tabela 3. Regiony przeznaczone dla szpitali o najwyższym i najniższym wskaźniku readmisji z powodu zastoinowej niewydolności serca i zapalenia płuc. Stwierdziliśmy znaczne różnice w 30-dniowych stopach readmisji skorygowanych o ryzyko w Stanach Zjednoczonych (tabela 3). Mediana odsetka readmisji wśród pacjentów z zastoinową niewydolnością serca w regionach skierowania szpitalnego wynosiła 23,3% (odległość międzykwartylowa, 21,3 do 25,4). Ogden, Utah, miał najniższy wskaźnik readmisji dla pacjentów z zastoinową niewydolnością serca (13,2%), podczas gdy Oxford, Mississippi, miał najwyższy (36,6%). Wśród pacjentów z zapaleniem płuc mediana wskaźnika readmisji w regionach skierowanych do szpitala wynosiła 18,3% (odległość międzykwartylowa, 16,0 do 20,6). Bend, Oregon, miał najniższy wskaźnik readmisji (10,1%), podczas gdy Texarkana, Arkansas, miał najwyższy poziom (27,3%). Korelacja między współczynnikiem readmisji w przypadku zastoinowej niewydolności serca w regionie szpitalnym a odsetkiem readmisji w przypadku zapalenia płuc w tym samym regionie wynosiła 0,69 (p <0,001). Wykorzystując bayesowskie modele hierarchiczne, stwierdziliśmy, że wahania nieco się zmniejszyły: wskaźniki readmisji w regionach szpitalnych wahały się od 17,5% do 29,6% wśród pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i od 14,1% do 25,6% wśród pacjentów z zapaleniem płuc.
Związek pomiędzy wynikami w zakresie miar wyładowań a stóp readmisji
Tabela 4
[podobne: Autyzm kielce, szyny prądowe, naklejka na legitymację ]
Powiązane tematy z artykułem: Autyzm kielce naklejka na legitymację szyny prądowe